Η κατάθλιψη της δεκαετίας του 1930 δεν ήταν το μόνο θεματικό σκηνικό που έκανε την κινηματογραφία του Road to Perdition να ξεχωρίσει σε πλήρη αντίθεση με τους συγχρόνους του του 2002. Σε σκηνοθεσία του θρυλικού Σαμ Μέντες, αυτή η ταινία του Τομ Χανκς στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είναι μια από τις λίγες ταινίες που είναι πραγματικά κινηματογραφική στην οπτική αφήγηση. Η μεταγενέστερη σκέψη που άφησε πίσω της δεκαετίες μετά την κυκλοφορία της ταινίας σχεδόν την ανεβάζει σε ένα λάδι Monet σε καμβά – θολό στις λεπτομέρειες αλλά αρκετά εντυπωσιακό ώστε να αποτυπώνεται με απτή διαύγεια στο μυαλό του θεατή. Η τραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι δεν θυμούνται αρκετοί άνθρωποι την ταινία, πόσο μάλλον να εκτιμήσουν την έντεχνη κινηματογράφηση της.
Road to Perdition (2002)
Διαβάστε επίσης: 5 Crime Drama Movies Not Directed by Martin Scorsese. That Should Be On Your Watchlist
Ο Tom Hanks Grieves His Forgotten Classic: Road to Perdition
Προσαρμοσμένο από ένα ομώνυμο graphic novel, το Road to Perdition του 2002 ήταν ένα αρχικό πακέτο του μεγαλείου του Χόλιγουντ. Έχοντας για τελευταία φορά τα έργα δύο εξαιρετικών καλλιτεχνών της εποχής τους, του Πολ Νιούμαν και του Κόνραντ Χολ, η ταινία επρόκειτο να γίνει μια οριστική επιτυχία κατά την κυκλοφορία. Αλλά η ιστορία έχει καταγράψει λίγα σπάνια έργα με τη δυνατότητα να γίνει ένα στιγμιαίο κλασικό που αντ’αυτού προσέλκυσε ιδιαίτερα διχαστική κριτική από το κοινό της εποχής. Το Road to Perdition ήταν ένα από αυτά.
Ο Tom Hanks και ο Tyler Hoechlin στο Road to Perdition
Διαβάστε επίσης: Ταινίες που βομβάρδισαν όταν κυκλοφόρησαν αλλά αργότερα έγιναν καλτ κλασικές
<Εξοπλισμένο με ένα καστ που θα θεωρείται πλέον ένα επιλεγμένο ρόστερ με απολαυστικά A-listers του Χόλιγουντ, η προσαρμογή παραμένει τραγωδία για τον Τομ Χανκς λόγω της ξεχασμένης κατάστασής της. Ο ηθοποιός ισχυρίστηκε πρόσφατα:
«Για τον έναν ή τον άλλον λόγο, κανείς δεν αναφέρεται στο Road to Perdition, και αυτή ήταν μια απίστευτα σημαντική ταινία για μένα. Γυρίστηκε από τον Κόνραντ Χολ, εντάξει; Έχει τον Paul Newman. Και με έχεις μέσα, τον Don Mustache με ένα καπέλο, αλλά έχεις επίσης δύο τύπους που αποδείχτηκαν δύο από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παρουσίες στην ιστορία της βιομηχανίας με τον Jude Law και τον Danny Craig. Και τους σκότωσα και τους δύο.”
Η ταινία κέρδισε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ μετά την κυκλοφορία – την τελευταία για τον Paul Newman (στην κατηγορία Β’Ανδρικού Ρόλου) και μια μεταθανάτια νίκη για τον Conrad Hall (κινηματογραφία) που έφυγε από τη ζωή λίγο πριν από τα 75α Όσκαρ το 2003.
Ο δρόμος προς την απώλεια αξίζει μια επανάληψη από το σύγχρονο κοινό
Τζουντ Λο στο Road to Perdition
Διαβάστε επίσης: Οι 10 πιο επαναληφθήσιες αστυνομικές ταινίες, κατάταξη
Για αρχή, η ταινία μοιάζει με ένα έργο πάθους από έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της εποχής μας, τον Σαμ Μέντες, το άτομο του οποίου το οραματικό μυαλό παρήγαγε επίσης το αμίμητο Skyfall. Αλλά πέρα από τα ταλέντα πίσω από τον φακό, το αστυνομικό θρίλερ του 2002 φέρει βαρύ συμβολισμό – κάτι που θα στοίχειωνε και θα εκπαιδεύσει το μυαλό του σύγχρονου θεατή με βία που εκτελείται γρήγορα, παράδοξες ανθρώπινες σχέσεις και γενική ανομία. Σύμφωνα με τα λόγια του Ρότζερ Έμπερτ, «Ο δρόμος προς την καταστροφή είναι σαν μια ελληνική τραγωδία, που μοιράζεται αδυσώπητες μοίρες για όλους τους χαρακτήρες».
Όχι μόνο η σκληρή βαρβαρότητα της πλοκής θα παραμείνει στο περιθώριο του κοινού συνείδηση, αλλά δώσε μια κορύφωση σε μια εποχή που ήταν μια από τις πιο τρομακτικές στην αμερικανική ιστορία – τη Μεγάλη Ύφεση σε συνδυασμό με μερικά από τα πιο θρασύτατα καθεστώτα όχλου στη Μεσοδυτική. Εξάλλου, η παρουσία του Τζουντ Λο, του Ντάνιελ Κρεγκ και του Στάνλεϊ Τούτσι θα πρέπει να είναι αρκετός λόγος για να τραβήξει κανείς την προσοχή του αδιαίρετου στο ξεχασμένο αριστούργημα.
Το Road to Perdition είναι διαθέσιμο για ροή στο Paramount+.
Πηγή: ReelBlend Podcast